خاطره هام تو ذهنم مرور
سرگرمیه واسه شب تنهاییام
برمیگرده یوسف به کنعان حاجی
چن سالی شده بودم مثه هرجاییا
شده بودم بله قربان گو
واسه خرجیه خونه هرکاری کردم
چشم میگفتم به هر بی سرو بی پایی
وا بده اع این آدمی ک شدی برگرد
همه تقصیرا گردنه من
جای مشتام هنوز رودرو دیوارس
تیم جمع شد زمین بخورم
باز شکرت زندم لای شغالا
جلو روم خوب بودن باهام
بم میگفتن بگاز رویاتو نبازی
پشت سر زیرو رو و رو و زیر میکشیدن
هی میگفتن لیاقته خوبی نداری
روی خوبتو به همه نده نشون
لاشخورن شل ک بگیری میمالن درت
من کم میزاشتم ک کم نیارن
صب میشه این شب،نباشه غمت
باز کارتون میوفتع بم
باز باید رد بشن همه از اینورا
من تنهایی تیمم هرچندتا ک باشین
غدم نه سیگما نه درونگرا
تایم استراحت بود شعر میگفتم
دو قطبیم می دونه هر کی بام بوده
طلای ناب میخونه برات می شنوی
طلای سیاه کف کارونه
هر روزم از قبلیه گوه تر بود
یکی تق تق دره قلبمو هی میزد
هی میگفتم اون آدمه اع اینجا رفته
اون رُز مشکی بود،من پیچک
زره زره قلبمو جمع کردش
اون فرشته بود ولی من بی رحم
جون داد بم قلبمو وصله زد
بش میگفتم خوب شم بعد میرم
غرق شدم لا موج موهاش
ولی خوب بود ساحلو نخاستمش
هر شبو تو بغله من مچاله میشد
حیف بود اون روزایی که نداشتمش
جون میدم براش فقط لب تر کن
اع شیره مرغ بگیر تا جون هر آدم
من پسرش بودم اون دخترم بود
اگه مردم زندگیمو براش دادم
واسه حرفای پشتش کر میشدم
هی بهم گفتن خودتو بگا نده
باز شکر فهمیدم فک کردن ب دلبرم
هر ثانیش عبادته
سر میدم برات سر میارم ازش
کسی حتی به فکره با تو بودن باشه
عشق میکنم نگام میکنی بخندی
تنت توی بغلم،لبات رو لبام جاشه
چیشد شدی هر روزه من
اصن نفهمیدم جوابه کدوم دعامی
اع ی تایمی ک بگذره
به فنام نشونت میدم،میگم خدامی
من میمیرم برات زل میزنی بم
چشام میرن سمت لبات
پول تو جیبام صفر بود وسطا ماه
جفت کلیه هامم من میدم برات
قنده روزای تلخ منی
بیا برام مثه خون تو رگام بشو
اگ دلبستنه بت اعدام داشت
من میبافتم خودم طنابشو
عشق است عطر تنت روی لباسم
هرجا میرم اول میپیچه بوی تو
هرجا بریم باهاتم حتی به گا
همه بد بگن میام باز به سوی تو
